een poos geleden kreeg ik een vraag
in een bericht. ik aarzelde. ik stemde in
en sprong. we willen meer, een woord
een aai, een plagerij. de spanning blijft
we geven ons bloot maar er is meer
dan zon en zee. voor jou geen zout meer
in de wond, geen kriebelkorrels in de kleren
geen golfslag op je voeten. ik weet
dat je tegen wat dan ook jezelf beschermt
ach, we zien wel of jouw schelpenzand
en mijn zeelucht kunnen balanceren
in een tafereel dat ons wel ligt
– voor altijd en een poos