Debutantenschrijfwedstrijd
Een vliegje danst voor mijn ogen, bewegend als een blad die van een boom dwarrelt. Grinnikend denk ik terug aan iets dat ik ooit las: vliegjes die voor elkaar dansen als uitnodiging tot seks. Deze mijmering trekt me naar een andere mijmering die de grijns van mijn gezicht veegt. Ik denk aan de keren dat […]
Andrei, Ik wil het met je hebben over begrijpen. In mijn taal leunt dit woord op een ander. Begrijpen: met het verstand vatten, doorzien. Grijpen: met een plotselinge, krachtige beweging van de zich sluitende hand omklemmen. Voor wie werkt de kunstenaar? In de eerste plaats voor zichzelf, misschien. Omdat het noodzaak is de dingen een […]
Iets dat relatief licht is, kan toch zwaar wegen op een mensenleven. Als ik mijn vingers helemaal strek, kan het plat op de palm van mijn hand blijven liggen. Het weegt slechts 239 gram. Voor een fanatiek klimmer is dat niets: netten sinaasappels en dozen kattenbakvulling kan ik aan één of twee vingers optillen. Ik […]
Afstand ‘Dag jongen, dan ga ik nu.’ Mijn zoon slaat zijn kleuter armpjes stevig om mijn nek en knijpt hard. Ik duw mijn neus in zijn haren en snuif zijn geur op. Dan maak ik zijn armen los en geef een kus op zijn kruin. ‘Ik kom je vanmiddag weer ophalen, oké?’ ‘Oké.’ Hij draait […]
EN ZIJ ZINGT VOOR HEM 2008. Aan de voet van de bergketen Aladaglar in Turkije staan vier blauwe tweepersoonstentjes en een grotere witkatoenen tent waar gekookt en gegeten wordt. Dat is ook waar Rustem en Suleiman slapen. Rustem is boer maar als zijn beesten ’s zomers in de bergen grazen verdient hij bij als berggids, […]
Wéér! De Dood heeft me bij de kladden. Weer. Hij heeft me wéér bij de kladden. Zijn benige vingers boren zich in mijn vrouwenvlees en drukken het neer op kussens en matras, in mijn grenenhouten eenpersoonsbed. IJzersterk blijkt dat magere gratenpakhuis. Hoe ik me ook verzet om onder hem uit te komen, hij heeft me […]
Mensen moeten nu eenmaal hun behoefte doen, dat zit in onze bouw, zo zitten we biologisch in elkaar. Het gaat er aan de bovenkant met drie sterren in en komt er aan de onderkant een stuk minder verfijnd uit. Nu zijn wij inmiddels wel wat verder geëvolueerd dan ‘doe het maar achter die mammoet’, maar […]
Het is ochtend en bijna november. Terwijl de eerste vorst van het najaar nog vasthoudt aan het gras, waakt een helderblauwe hemel al over de wijk. Zonlicht valt voorzichtig binnen door het raam en tekent mooi afgelijnde schaduwen op de muur. Een stilleven van zwart en wit vult de huiskamer. Yin en yang. Een dualiteit […]
De onweersbuien hadden de hitte ingeruild voor een ander weertype. De lucht hing als een dikke grijze laag boven de koolzaadvelden, de wind daverde door de lege polder en trok aan het touw van mijn vlieger. Achter de nieuwbouwwijk lag niemandsland; een strook bos langs de snelweg, een stinksloot en een stuk gras. Zinloos land […]
als je bij me wilt zijn, voeg je dan naar mijn tijd dan kunnen we door een snede in het uitspansel wegglippen het is verwonderlijk hoe diep angst is en alles wat mooi is kan overschaduwen voordat we iets waren was er het woord dus zeg het dan, schep het dan! ook ik zal jouw […]
Met een gammel propellervliegtuigje land ik in Dodoma, de officiële hoofdstad van Tanzania en de plek waar ik komende maanden in een ziekenhuis zal werken. Op een paar Tanzaniaanse parlementsleden na is het vliegtuig leeg. Het Afrikaanse land is vlak en groen, onder het gras is de rode aarde zichtbaar. In de schaduw van een […]
Zou ze komen? Die vraag ging die dag, en de dagen ervoor, vaak door mijn hoofd. Er waren tijdens onze vriendschap meer afspraakjes afgezegd dan doorgegaan. Die onzekerheid, mijzelf er constant van overtuigen dat ze het af ging zeggen om te voorkomen dat ik, wanneer ze het ook daadwerkelijk deed, gekwetst werd. Het werkte niet. […]